.jpg)
Το Νόμπελ Ειρήνης τιμά τους λαούς της Ευρώπης. Οι ηγεσίες της;
Αναμφίβολα η Ευρώπη έχει πέσει θύμα απαγωγής για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Αυτή τη φορά όχι από κάποιο ερωτύλο θεό αλλά φευ, από ένα συνασπισμό εθνικών πολιτικών. Σ' αυτή λοιπόν την πιο δύσκολη στιγμή της, της απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης. Όπως ήταν αναμενόμενο πολλοί λοιδόρησαν το γεγονός με πρώτα τα αντιευρωπαϊκά κόμματα, δεξιά και αριστερά. Όπως και τα λαϊκίστικα που ψαρεύουν γενικώς στα θολά, χαϊδεύοντας τ' αυτιά μιας κοινωνίας σε σύγχυση, απογοήτευση, οργή, φόβο ή και απόγνωση.
Οι φωνές αυτές, που δεν αποτελούν ελληνικό μονοπώλιο, κατάφεραν να μην αφήσουν τους Ευρωπαίους πολίτες να διαβάσουν καθαρά τον συμβολισμό του μηνύματος και την ουσία του.
Το Νόμπελ Ειρήνης δεν απονεμήθηκε στην "ευρωπαϊκή ελίτ", αλλά σε 500 εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών. Αυτοί ήταν οι βραβευθέντες και όχι η σημερινή ηγεσία της Ευρώπης, που αναβιώνοντας τους εθνικούς εγωισμούς θέριεψε τον ευρωσκεπτικισμό στους λαούς και κυρίως στις νεώτερες γενιές των Ευρωπαίων, οδηγώντας την Ένωση στο χείλος της καταστροφής. Για την σημερινή ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ η βράβευση πρέπει να ηχήσει ως το καμπανάκι του τελευταίου γύρου. Ή ξυπνάτε και διασώζετε το δημιούργημα των Πατέρων της Ένωσης ή πολύ σύντομα θα διερωτάστε πάνω από ερείπια για το τι έφταιξε. Το πιο λαμπρό εγχείρημα δημιουργίας ενός υπερεθνικού συνόλου για τη διασφάλιση της ειρήνης της δημοκρατίας και της κοινής προόδου και ευημερίας που επιχειρήθηκε ποτέ, κινδυνεύει σήμερα κυρίως λόγω της απαξίωσής του στην αντίληψη των πολιτών. Μέσα σε λίγα χρόνια, εξ αιτίας πολιτικών εμμονών και ανεπάρκειας, ιδεοληψιών και φόβου ανάληψης πολιτικού κόστους απέναντι στον εθνολαϊκισμό το ευρωπαϊκό όραμα κινδυνεύει με κατάρρευση. Πάγια εξ' άλλου υπήρξε η κοντόφθαλμη κοινή τακτική των κυβερνήσεων να πιστώνονται οι ίδιες τις επιτυχίες και να φορτώνουν στην Ευρώπη τα δύσκολα ή τις αποτυχίες.
Το Νόμπελ Ειρήνης έρχεται να θυμίσει το μοναδικό αξιακό φορτίο που τόσο γρήγορα ξεχάσαμε, όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος θυμάται. Πολύ γρήγορα ξεχάσαμε πως οι Πατέρες της Ένωσης τη δημιούργησαν πάνω από τις στάχτες και τον όλεθρο του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Κατόρθωσαν να γεφυρώσουν μίση, έχθρες και ανοιχτούς λογαριασμούς αίματος που κρατούσαν αιώνες, για να μην υπάρξει τρίτος και καταστροφικότερος. Αφρόνως δεν διδάξαμε τις νεώτερες γενιές πως η ειρήνη, η δημοκρατία, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή εκείνων του πολίτη δεν αποτελούν ούτε θέσφατο ούτε αυτονόητη και μη επαπειλούμενη κατάκτηση.
Το Νόμπελ Ειρήνης έρχεται να υπενθυμίσει ότι οι δύο βασικές αρχές, της αλληλεγγύης και της υπευθυνότητας (στην Ελλάδα συνηθίσαμε να αγνοούμε τη δεύτερη) οδηγούν στη μοναδική διέξοδο που υπάρχει: την ολοκλήρωση της πραγματικής ενοποίησης. Ως προϋπόθεσης ώστε η Ένωση να αποτελεί ισότιμο συνομιλητή στον αυριανό χάρτη παγκόσμιας ισχύος.
Το Νόμπελ Ειρήνης φωτίζει τη συζήτηση του σχεδίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Συμβούλιο κορυφής της Πέμπτης "Για μια βαθιά και γνήσια ΟΝΕ - Δρομολογώντας μια Ευρωπαϊκή συζήτηση". Ένα σχέδιο ατελές βεβαίως για τους οπαδούς της φεντεραλιστικής Ευρώπης αλλά ιδιαιτέρως φιλόδοξο για τη σημερινή κατάσταση.
Το μεγάλο ζητούμενο για την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι το πώς θα κρατηθούμε όρθιοι στο Ευρωπαϊκό πλοίο που δείχνει ότι αλλάζει ρότα• πώς δεν θα βρεθούμε στην φουρτουνιασμένη θάλασσα που θα μας οδηγήσει στην εφιαλτική υποσαχάρια πραγματικότητα. Για να διασφαλιστεί όμως αυτό θα πρέπει η πολιτική ελίτ να εμπνεύσει ξανά την κοινωνία ανοίγοντάς της νέους δρόμους με προοπτική.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου