PYLOS NEWS MESSINIA

«Το Ελληνικό Κέντρο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας Πύλου είναι ακόμα ζωντανό»

Ένα ταξίδι στην ιστορία του τόπου μας πρόσφερε ο Σύλλογος Γυναικών Μάνης στα μέλη και τους φίλους του. Η εκδρομή που διοργάνωσε προχθές Κυριακή, ήταν, παράλληλα, πλήρης εικόνων απαράμιλλης ομορφιάς, ερεθισμάτων και θετικής διάθεσης. Με στάσεις στο σπήλαιο του Διρού, στη Μονή Δεκούλου, στο Λιμένι Ανατολικής Μάνης, αλλά και στον Άγιο Νικόλαο της Δυτικής Μάνης, η διοργάνωση επιφύλαξε πολλές εκπλήξεις για τους συμμετέχοντες. Μεγαλύτερη αυτών, η παρουσία του καθηγητή Αρχαιολογίας Γεωργίου Παπαθανασόπουλου, ο οποίος ανέλαβε ρόλο ξεναγού στα νεολιθικά ευρήματα του Σπηλαίου της Αλεπότρυπας. Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του για το Σπήλαιο Διρού, με το οποίο ασχολείται συστηματικά από τη δεκαετία του 1970, αλλά και για το Ελληνικό Κέντρο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας στην Πύλο, το οποίο, παρά τις προσπάθειές του, δεν έχει ακόμη λειτουργήσει. Ο κ. Παπαθανασόπουλος εξετάζει σοβαρά τη μεταφορά του Κέντρου Νεολιθικών Μελετών από το Διρό στην Καλαμάτα. Μάνη: Ένας τόπος γεμάτος εκπλήξεις Ακολουθώντας το φιδωτό δρόμο Καλαμάτας – Αρεόπολης, φτάσαμε νωρίς το πρωί στα σπήλαια Διρού. Ο καιρός, που τις προηγούμενες ημέρες ήταν βροχερός, την Κυριακή 3 Απριλίου μάς έκανε τη χάρη. Ανοιξιάτικος, ηλιόλουστος και ζεστός, δεν άλλαξε παρά όταν, επιστρέφοντας, προσεγγίσαμε την Καρδαμύλη. Αλλαγή ακραία. Από τη σχεδόν καλοκαιρινή ζέστη, σε σφοδρή χαλαζόπτωση. Φτάνοντας, όμως, στο σπήλαιο, ο καιρός μάς έδειξε τον… καλύτερο εαυτό του. Η ζωηρή θετική διάθεση της ομάδας ενισχύθηκε από την ιδιαίτερη, ενδιαφέρουσα ξενάγηση του αρχαιολόγου Γεωργίου Παπαθανασόπουλου, αρχικά στο μικρό μουσείο του σπηλαίου και έπειτα στο ίδιο το Σπήλαιο της «Αλεπότρυπας». Ευρήματα από την καθημερινή και λατρευτική ζωή της περιόδου μέχρι περίπου το 3500 π.Χ., της Νεότερης Νεολιθικής Περιόδου, μας γνώρισαν τους μακρινούς προγόνους μας, που έζησαν στην «Αλεπότρυπα», τις συνήθειες, τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν στη γεωργία, την κτηνοτροφία, τους τρόπους ταφής και τα αγγεία τους, ξεκινώντας από το υλικό που κυριάρχησε και ανέδειξε την Εποχή: τον οψιανό. Έπειτα από διάλειμμα για καφέ στο Λιμένι, την ξενάγησή μας ανέλαβε ο αρχιμανδρίτης π. Συμεών. Μαζί του φτάσαμε ως την οικογενειακή Μονή Δεκούλου, πάνω από το Οίτυλο, σε τοπίο σπάνιας ομορφιάς, με ζωντανή την ιστορία των τελευταίων αιώνων. Τρισυπόστατη, αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή και στους Αγίους Παντελεήμονα και Νικόλαο, η Μονή ιδρύθηκε από την οικογένεια των Δεκούλων, απόγονος των οποίων μας συνόδευσε στην ξενάγηση. Για τη χρονολογία ίδρυσης της Μονής δεν υπάρχουν εξακριβωμένα στοιχεία, αλλά σε μια επιγραφή του Μοναστηριού επισημαίνεται ότι η Μονή Δεκούλου ανακαινίστηκε το 1765. Δυστυχώς, η Μονή έχει κλαπεί πολλές φορές και πολλά από τα σπάνια κειμήλια που διατηρούσε έχουν χαθεί, ωστόσο πολλές σπάνιες τοιχογραφίες και αγιογραφίες (του 18ου αιώνα, από τους αγιογράφους Αντώνιο Δημάγγελο και Ηλία Κουλουφάκο), ακόμα σώζονται. Η εκδρομή ολοκληρώθηκε με στάση για (νοστιμότατο) φαγητό στον Άγιο Νικόλαο, το ήσυχο και πανέμορφο ψαροχώρι της Δυτικής Μάνης.
Share on Google Plus

About ellinas

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.
    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου