.jpg)
Με αγάπη για τη Λαογραφία και την Παράδοση, ο Κώστας Μπαλαφούτης ξεκίνησε να συλλέγει αντικείμενα λαογραφικού ενδιαφέροντος ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’60. Το 2006 επέστρεψε στη γενέτειρά του Γιάλοβα και έστησε ένα μουσείο – παρακαταθήκη στις παραδόσεις του τόπου μας.Με καταγωγή από την Άνδρο, η σύζυγός του Μαρία θέλησε αρχικά να τρατάρει με ιδιαίτερες γεύσεις τους επισκέπτες του μουσείου. Οι μαρμελάδες της (με πρώτη και καλύτερη τη μαρμελάδα ελιά), τα γλυκά και τα ποτά της σύντομα κέρδισαν τις εντυπώσεις. Η μαγειρική της τέχνη έγινε ετικέτα («Πυλιακή Γη») και τα προϊόντα της εταιρείας, την οποία διαχειρίζεται η κόρη τους Γιάννα, έφτασαν στα πέρατα της γης και κέρδισαν διακρίσεις και βραβεία.
Μαρία Μπαλαφούτη «Δεν έχω χρυσούς σκούφους, αλλά το έχω μέσα μου»
«Η “Πυλιακή Γη” ξεκίνησε από την αγάπη που είχε ο Κώστας Μπαλαφούτης, που είναι τιμή μου να είναι σύζυγός μου, για τη Λαογραφία», μας είπε η Μαρία Μπαλαφούτη. «Όταν αποφασίσαμε να φύγουμε από την Αθήνα, η αγάπη του ήταν να έρθει να μείνει στη Γιάλοβα. Το χωριό καταγωγής του είναι η Σχινόλακα. Εδώ και σαράντα χρόνια, μαζεύει παλιά αντικείμενα. Αντικείμενα από την καθημερινότητα του νομού που κινδύνευαν να χαθούν. Του άρεσε να διασώζει την παράδοση».
«Όταν ξεκίνησε τη λειτουργία του το Λαογραφικό Μουσείο, έρχονταν οι επισκέπτες και ήθελα κάτι να τους κεράσω», εξακολουθεί η κα Μπαλαφούτη. «Κατάγομαι από την Άνδρο, Κυκλαδίτισσα, από ναυτική οικογένεια, και έτσι το έμαθα από τη μητέρα μου. Επειδή γνώριζα να φτιάχνω γλυκά του κουταλιού και η περιοχή εδώ είναι πολύ εύφορη, ειδικά στην ελιά και στα εσπεριδοειδή, στράφηκα εκεί. Ξεκίνησα φτιάχνοντας μαρμελάδα σύκο. Την έβαζα σε μικρά βαζάκια και την πρόσφερα στους επισκέπτες. Έπειτα, σκέφτηκα, εφόσον έχουμε ένα ιερό προϊόν στην περιοχή μας, να κάνω την ελιά γλυκό. Ήθελα να επιτύχω κάτι διαφορετικό. Σκεφτόμουν πάντα να φτιάξω ένα γλυκό που να ταιριάζει και στους άντρες, για να συνεχίζουν το κρασί τους μετά το φαγητό, μαζί με τυρί και μια γεύση πιο γλυκιά. Μετά από πολλές δοκιμές, καταλήξαμε στη συνταγή για το γλυκό ελιά. Χωρίς κουκούτσι, με αμύγδαλο, με κρασί στη συνταγή, καστανή ζάχαρη, μέλι και βότανα. Το σιρόπι του ταιριάζει υπέροχα με πράσινες σαλάτες, γιαούρτι, σαντιγί», λέει.
Η ετικέτα «Πυλιακή Γη» υπάρχει εδώ και δύο χρόνια. Η μαρμελάδα φράουλα – μανταρίνι βρίσκεται ανάμεσα στο εκατό καλύτερα προϊόντα της χώρας σύμφωνα με το περιοδικό «ΒΗΜΑ – Gourmet». Τα προϊόντα της οικογένειας Μπαλαφούτη κυκλοφορούν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. «Έχουμε στείλει στην Αμερική, αλλά και στα Αραβικά Εμιράτα», σημειώνει η κα Μπαλαφούτη. Έλα, όμως, που οι Άραβες δεν πίνουν αλκοόλ. Στη συνταγή του γλυκού με αποξηραμένο σύκο έβαζα κονιάκ μαζί με πορτοκάλι. Για λίγο τα χρειάστηκα, αλλά τελικά βρήκα τη λύση: πορτοκάλι και μέλι!».
«Θέλω να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε ανθρώπους που γνώρισαν τα γλυκά που φτιάχνω και με στήριξαν στο όνειρο που είχα από μικρό παιδί. Παντρεύτηκα αμέσως μόλις τελείωσα το σχολείο, αλλά πάντα έφτιαχνα τραπέζια, γλυκά, πειραματιζόμουν με τις γεύσεις», λέει η κα Μπαλαφούτη. «Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα στα εξήντα μου χρόνια, χάρη και σε κάποιους που το πίστεψαν. Έχω όμως και ένα μεγάλο παράπονο. Κανένας κρατικός φορέας δεν έχει ενδιαφερθεί για τα προϊόντα που φτιάχνουμε. Δεν έχει υπάρξει βοήθεια από επίσημους φορείς. Ειδικά δε για το τοπικό μας προϊόν, την ελιά. Εφημερίδες, περιοδικά ανά την Ελλάδα, ακόμη και περιοδικά στο εξωτερικό, έχουν παρουσιάσει τα προϊόντα μας με τα καλύτερα λόγια για την ποιότητά τους. Μέσα στο νομό, δεν έχουμε καμία βοήθεια. Ό,τι γίνεται, το κάνουμε ο σύζυγός μου, η κόρη μου κι εγώ. Προϊόντα μάς έχει ζητήσει το Επιμελητήριο της Κέρκυρας, το Επιμελητήριο της Γεωργίας, το Επιμελητήριο της Κύπρου, αλλά στη Μεσσηνία κανείς δεν ενδιαφέρεται. Αυτό είναι πράγματι λυπηρό». «Δεν έχω σπουδάσει σεφ», προσθέτει η δραστήρια γυναίκα. «Τις γνώσεις τις έχω πάρει από τη μητέρα μου και την πεθερά μου και έχω κάνει τις Κυκλάδες με τη Μεσσηνία ένα. Δεν έχω σπουδάσει, ούτε έχω χρυσούς σκούφος, αλλά το έχω μέσα μου».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου