.jpg)
από εφημερίδα των Συντακτών
Αν και θεωρείται ένας κατεξοχήν καλοκαιρινός προορισμός, την άνοιξη, αυτή η πλευρά της Μεσσηνίας, που έχει την τύχη να βρέχεται από το Ιόνιο πέλαγος, θα σας γοητεύσει με τα υπέροχα χρώματα και τις γρήγορες εναλλαγές του καιρού, που αποκαλύπτουν μέσα από τους ανάγλυφους ουρανούς και τα αφρισμένα κύματα όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου.
Τα δάση και οι χαράδρες, δροσερά ακόμη από το πέρασμα του χειμώνα, πλημμυρίζουν από χιλιάδες αγριολούλουδα.
Στους σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους και τα κάστρα της περιοχής, θα απολαύσετε το πλεονέκτημα της περισυλλογής περπατώντας χαλαρά, ανάμεσα στις άχρονες πέτρες, χωρίς συνωστισμό και αναμονή.
Αν ακόμη δεν έχετε σχεδιάσει την πασχαλινή σας απόδραση, μην το σκέφτεστε και πολύ!
Κυπαρισσία, αγνάντι στο πέλαγος
Η πόλη της Κυπαρισσίας βρίσκεται στα όρια των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας, ενώ διοικητικά υπάγεται στον νομό Μεσσηνίας. Εχει 5.500 μόνιμους κατοίκους και είναι χτισμένη στα ριζά του όρους Ψυχρό.
Ψηλά από το λιμάνι και τον νεότευκτο οικισμό, πάνω σ' έναν απόκρημνο λόφο, δεσπόζει ο παραδοσιακός οικισμός της παλιάς Κυπαρισσίας, η «Επάνω πόλη» όπως τη λένε οι ντόπιοι.
Νοικοκυρεμένες γειτονιές με ρυτιδιασμένα σπίτια απλώνονται ράθυμα γύρω από τις επάλξεις του γερασμένου κάστρου που στεφανώνει τον βράχο.
Το κάστρο της Κυπαρισσίας είναι γνωστό και ως Κάστρο των Γιγάντων ή της «Αρκαδιάς», καθώς ήδη από τον 10ο αιώνα η πόλη ήταν γνωστή και ως «Αρκαδιά», από τους πολλούς Αρκάδες που ζούσαν εδώ.
Ομως τη μορφή τους το σημερινό κάστρο και εν μέρει η «Επάνω πόλη» την οφείλουν στους Φράγκους, που εγκαταστάθηκαν εδώ μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης και ενίσχυσαν τις προϋπάρχουσες βυζαντινές οχυρώσεις.
Οι παλιοκαιρίτικες γειτονιές γύρω από το κάστρο, με τα πετρόχτιστα σπίτια και τις λουλουδιασμένες αυλές, είναι πανέμορφες. Αξίζει να κάνετε μια στάση στην πλατεία της Αρκαδιάς, όπου δεσπόζουν ο θεόρατος πλάτανος και οι περίφημες κρήνες. Εδώ βρίσκεται το Λαογραφικό Μουσείο, που στεγάζεται στο σπίτι της οικογένειας του μεγάλου μας ποιητή Κωστή Παλαμά. Σε μικρή απόσταση συναντάμε το αρχοντόσπιτο της οικογένειας Χαμέρη (από τις πιο ξακουστές της περιοχής).
Περπατώντας για λίγο τον στενό δρόμο, θα ανηφορίσετε ώς τη Δεξαμενή, που βρίσκεται στο σημείο με την καλύτερη θέα στην περιοχή. Σαφώς η ομορφότερη ώρα για να έρθετε εδώ είναι το σούρουπο, για να δείτε τον ήλιο να σβήνει και να χάνεται στην αγκαλιά του πελάγους.
Χρησιμοποιώντας την Κυπαρισσία ως αφετηρία, θα επισκεφθείτε τον αρχαιολογικό χώρο της Περιστεριάς όπου έχουν εντοπιστεί τρεις θολωτοί τάφοι, ενώ έχουν ανασκαφεί σημαντικά ευρήματα πρωτομυκηναϊκού οικισμού του 16ου και του 15ου π.Χ. αιώνα.
Από το ορεινό χωριό Πλατάνια (29 χλμ. από την Κυπαρισσία) θα προσεγγίσετε το μονοπάτι που οδηγεί στον σκιερό κόσμο του φαραγγιού της Νέδας και στους μαγικούς καταρράκτες.
Η Πύλος και το θαύμα της Γιάλοβας
Στην ίδια ακτή του Ιονίου πελάγους, 50 χιλιόμετρα νοτιότερα, επάνω στον δρόμο Πύργου - Κυπαρισσίας - Καλαμάτας, θα συναντήσετε τη νεοκλασική πολίχνη της Πύλου να αγκαλιάζει αμφιθεατρικά το λιμάνι και να αγναντεύει τη θάλασσα και τα ερημονήσια του κόλπου του Ναβαρίνου.
Στη δυτική άκρη του οικισμού, ορθώνει τα τείχη του το Νιόκαστρο, που χτίστηκε από τους Τούρκους (1573). Μέσα στον περίβολο στεγάζεται το Ινστιτούτο Υποβρύχιων Αρχαιολογικών Μελετών, ενώ σε διαμορφωμένο χώρο παρουσιάζονται ευρήματα από την ιστορική Ναυμαχία του Ναβαρίνου.
Η θέα από τις στιβαρές πολεμίστρες του είναι διάπλατα ανοιχτή προς το Ιόνιο, τα αντικρινά νησάκια και τον κόλπο της Γιάλοβας. Αξίζει μια επίσκεψη στο Αντωνοπούλειο Μουσείο, όπου εκτίθενται μικροαντικείμενα από την 3η χιλιετία π.Χ. μέχρι και τους ρωμαϊκούς χρόνους.
Από το παραδοσιακό λιμανάκι αναχωρούν καθημερινά εκδρομικά σκάφη για τα ερημονήσια του κόλπου όπου βρίσκονται τα μνημεία Γάλλων και Αγγλων πεσόντων κατά τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, αλλά και για τη μεγαλύτερη νησίδα Σφακτηρία, όπου περπατώντας για λίγο το μονοπάτι θα προσεγγίσετε τη ρωσική εκκλησία και το μνημείο των Ρώσων ναυτών.
Η λιμνοθάλασσα Γιάλοβα-Πύλου είναι ένας ζωντανός υγρότοπος με διεθνή μάλιστα σημασία, καθώς αποτελεί τον νοτιότερο σταθμό ξεκούρασης για χιλιάδες πουλιά που επιχειρούν δύο φορές τον χρόνο το υπερπόντιο ταξίδι τους από την Αφρική προς την Ευρώπη και αντίστροφα. Φιλοξενεί 265 είδη πουλιών - δηλαδή το 63% των ειδών που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα (πηγή: Ορνιθολογική Εταιρεία). Επίσης εδώ υπάρχει μια μικρή αποικία -η μοναδική στην ευρωπαϊκή ήπειρο- τετρακοσίων ατόμων του αφρικανικού χαμαιλέοντα.
Αφήνοντας για λίγο πίσω τις ακτές, αξίζει να ανηφορίσετε τον ασφάλτινο δρόμο ώς το χωριό Χαραυγή (23 χλμ. από την Πύλο), για να επισκεφθείτε το Πολυλίμνιο με τους αλλεπάλληλους καταρράκτες και τις γαλαζοπράσινες λίμνες.
Στον δρόμο από Κυπαρισσία για Πύλο, θα δείτε τη Χώρα Τριφυλίας όπου έχουν ανασκαφεί τμήματα απ’ το παλάτι του Νέστορα. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι θολωτοί μυκηναϊκοί τάφοι, αλλά και το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Μεθώνη, μάτι στη Μεσόγειο
Μόλις 12 χιλιόμετρα νοτιότερα της Πύλου, στη νοτιοδυτική άκρη του Μοριά, σε μια θέση ιδιαίτερα προικισμένη από τη φύση, κυριολεκτικά «στη μέση του δρόμου για κάθε χώρα και θάλασσα», όπως χαρακτηριστικά έχει γράψει παλιός περιηγητής, συναντάμε την καστροπολιτεία της Μεθώνης. Στη βράχινη άκρη της χερσονήσου, πάνω σε μια φυσική προέκταση της στεριάς μέσα στη θάλασσα που οι αρχαίοι ονόμαζαν «Μόθωνας Λίθος», οι θαλασσοκράτες Ενετοί έστησαν τον 13ο αιώνα επάνω σε ερείπια αρχαίων οχυρώσεων το κάστρο τους, ώστε να ελέγχουν από εδώ το θαλάσσιο πέρασμα προς την Κρήτη και το Αιγαίο.
Βέβαια, η στρατηγική σημασία της περιοχής ήταν γνωστή από τα πανάρχαια χρόνια. Η αρχαία πόλη Πήδασος, που ήταν χτισμένη στη θέση της σημερινής Μεθώνης, ήταν μια από τις εφτά πόλεις που χάρισε ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα. Με τη λήξη του Τρωικού Πολέμου, η Πήδασος ονομάστηκε Μεθώνη, ονομασία που αδιάλειπτα διατήρησε εδώ και 4.000 χρόνια. Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, η πόλη κερδίζει την αυτονομία της από τον αυτοκράτορα Τραϊανό και ενισχύεται με καλύτερες οχυρώσεις. Ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας αναφέρει την ύπαρξη ναού της Αθηνάς Ανεμώτιδος και ιερού της Αρτεμης.
Σήμερα το τρανό καστέλι, ήσυχο και παροπλισμένο, έχει αφεθεί στην αγκαλιά της θάλασσας, που με τον καιρό ξέπλυνε τα πάντα, όχι όμως και τις μνήμες. Η περιήγηση σε τούτον τον αλλόκοτα μοναχικό τόπο είναι μια πραγματική βουτιά στη μεσαιωνική ιστορία.
Διασώζονται σε καλή κατάσταση αποθήκες, στρατώνες, τουρκικά λουτρά, υπολείμματα τζαμιού, ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και η μυστηριώδης στήλη του Μοροζίνι, ένας κίονας δηλαδή από κόκκινο γρανίτη, του οποίου η προέλευση δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη.
Σε ελάχιστη απόσταση από το λιμάνι της Μεθώνης, στο λεγόμενο «Στενό των Οινουσσών» ή «Μπουγάζι» για τους ντόπιους ψαράδες, βρίσκεται η νησίδα Σαπιέντζα. Αν αγαπάτε την πεζοπορία και σας αρέσει να περιφέρεστε σε τόπους ανέγγιχτους, θα πρέπει να έρθετε εδώ με εκδρομικό σκάφος. Το μέρος είναι ορεινό, απόκρημνο και έντονα δασωμένο με κάθε είδος μεσογειακής μακίας (κουμαριές, πουρνάρια, σκίνοι, αγριελιές, μυρτιές). Επίσης εδώ ζει ένας μικρός πληθυσμός κρητικού αίγαγρου.
Το νησάκι έμεινε στην ιστορία με τη Συνθήκη της Σαπιέντζας, που υπογράφτηκε το 1209 ανάμεσα στους Φράγκους και τους Ενετούς. Το εκδρομικό πλοιάριο δένει στη θέση «Μαγαζάκια» όπου υπάρχει μικρή προβλήτα. Θα ανακαλύψετε τη φράγκικη εκκλησιά, θα συνεχίσετε ώς τον παλιό φάρο, θα δείτε το φυσικό θαύμα της Σπαρτόλακκας, μιας περιοχής άδενδρης και άγονης μέσα στην απόλυτη κυριαρχία του πράσινου, η οποία δημιουργήθηκε από την απολιθωμένη γύρη που εναποθέτουν εδώ και χιλιετίες οι… άνεμοι!
Το Φρέαρ των Οινουσσών και τα μυστικά του Σύμπαντος
Ανοιχτά της Σαπιέντζας βρίσκεται το λεγόμενο «Φρέαρ των Οινουσσών», ένα από τα πιο βαθιά σημεία της Μεσογείου, με μέγιστο βάθος 5.121 μέτρα.
Καθώς ο «θόρυβος» από την κοσμική ακτινοβολία σε αυτά τα σκοτεινά βάθη του Ιονίου μειώνεται σημαντικά, αυτό το σημείο επέλεξαν οι επιστήμονες για να ποντίσουν το υποβρύχιο τηλεσκόπιο «Νέστωρ».
Τα πειράματα που εκτελούνται εδώ από διεθνή ομάδα Ελλήνων, Ρώσων, Αμερικανών, Ευρωπαίων και Ασιατών επιστημόνων εστιάζουν στην αναζήτηση των ιχνών που αφήνουν στο πέρασμά τους τα μυστηριώδη και σχεδόν αόρατα στοιχειώδη σωματίδια «νετρίνα» -χαριτολογώντας οι επιστήμονες τα ονομάζουν «κοσμικούς αγγελιοφόρους»- που θεωρούνται σημαντικά στην προσπάθεια αποκωδικοποίησης των μυστικών του Σύμπαντος!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου